بولوس پمفیگوئید
بولوس پمفیگوئید یک بیماری نادر و مزمن خودایمنی است که در هر سنی ممکن است ایجاد شود اما در افراد مسن ۶۰ تا ۸۰ ساله شیوع بیشتری دارد.
بولوس پمفیگوئید زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به اشتباه به بافت سالم حمله می‌کند و به آن آسیب می‌زند و باعث ایجاد قرمزی، خارش و تاول بر روی پوست می‌شود.
این عارضه اگر درمان نشود می‌تواند برای ماه‌ها و یا حتی سال‌ها ادامه پیدا کند و علائم آن به صورت دوره‌ای ایجاد و ناپدید شوند.
بولوس پمفیگوئید معمولا خطر جانی ندارد اما عوارض آن برای بیماران بسیار آزاردهنده است.
بولوس پمفیگوئید چه علائمی دارد؟
بیماری معمولا با ظاهر شدن تکه های قرمز دردناک و خارش دار بر روی پوست شروع می‌شود:
بیماری می‌تواند قسمت‌های بزرگی از بدن یا اندام‌ها را درگیر کند:
بعد از چند هفته ممکن است تاول‌های کوچک ظاهر شوند:
تاول‌ها می‌توانند بسیار بزرگ شوند و ممکن است درون آن‌ها خون وجود داشته باشد:
همه افرادی که دچار این عارضه می‌شوند تاول نمی‌زنند اما اگر تاول‌ها ظاهر شوند ممکن است برای ماه‌ها یا سال‌ها ایجاد و ناپدید شوند.
در نظر داشته باشید که بولوس پمفیگوئید:
- مسری نیست و نمی‌تواند به دیگران منتقل شود.
- به دلیل آلرژی رخ نمی‌دهد.
- ربطی به رژیم غذایی یا سبک زندگی ندارد.
بولوس پمفیگوئید چرا ایجاد می‌شود؟
بولوس پمفیگوئید به علت عملکرد اشتباه سیستم ایمنی اتفاق میافتد. در این حالت سیستم ایمنی به جای حمله به میکروب‌ها یا عوامل مهاجم خارجی به پوست حمله کرده و به آن آسیب می‌زند.
دلیل اینکه سیستم ایمنی در بعضی افراد به این شکل واکنش نشان می‌دهد مشخص نیست. در بیشتر موارد عامل محرک ایجاد بولوس پمفیگوئید معلوم نمی‌شود اما در بعضی موارد این عارضه می‌تواند به آسیب پوستی (مثل آفتاب سوختگی یا پرتو درمانی) یا مصرف بعضی دارو ها مربوط باشد. مواردی که داروها محرک ایجاد این عارضه هستند معمولا در افراد جوان‌تر دیده می‌شود و در این حالت علائم و نشانه‌های بولوس پمفیگوئید ممکن است حتی سه ماه بعد از شروع مصرف دارو ایجاد شوند.
افرادی که دچار سایر اختلالات سیستم ایمنی هستند بیشتر در معرض ابتلا به بولوس پمفیگوئید هستند و به نظر می‌رسد زنان بیشتر از مردان به این اختلال دچار می‌شوند.
بولوس پمفیگوئید چطور درمان می‌شود؟
هدف درمان، کم کردن علائمی مثل خارش و تولید تاول‌های جدید و در عین حال سرعت بخشیدن به بهبود ضایعات ایجاد شده بر روی پوست است.
برنامه درمانی می‌تواند بسته به شرایط فردی از شخصی به شخص دیگر متفاوت باشد اما به طور کلی داروهای کورتونی (فرم خوراکی یا موضعی) معمولا اولین درمانی هستند که تجویز می‌شوند. این داروها التهاب و خارش پوست را کم می‌کنند و می‌توانند به رفع تاول‌ها کمک کنند.
در بعضی موارد هم ممکن است با هدف پیشگیری یا درمان عفونت موضعی، پمادهای دارای آنتی‌بیوتیک یا آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی تجویز شود.
در موارد شدید ، عموما از داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند هم استفاده می‌شود.
علائم بولوس پمفیگوئید به طور معمول ۲ تا ۱۰ ماه بعد از شروع درمان از بین می‌روند اما معمولا لازم است درمان نگهدارنده تا سال‌ها بعد ادامه پیدا کند.
منابع